2021, Vol. 7, Issue 4, Part C

author(s)
Dr. Manasi Rath

abstract
अद्यापि विंशशताब्द्या: शेषभागे विकटकलियुगे चोग्राधुनिकवादे पाश्चात्यसभ्यता विमण्डिते काले जना: पापं प्रति शंकिता: भवन्ति । तदर्थं च धर्मशास्त्रस्य मार्गं स्वीकुर्वन्ति । अत: धर्मशास्त्रस्यव्यवस्था सर्वकालिकी । प्रयोजनार्थं कामार्थं च तीर्थस्यावश्यकता सुतरामेव राराजते । समग्रेस्मिन् भारतवर्षे वहुनि तीर्थस्थानरूपेण पुराणादिषु प्रवर्णितं विद्यते । तत्र मस्तिकजना: भक्तिभावनाया पूजाजप स्नानादिकं च विद्याय स्वबाञ्छितानि फलानि लभन्ते । बहुविधेषु तीर्थेषु हिन्दधर्मस्य सप्तप्रमुखस्थानानि विद्यन्ते । यथा: "अयोध्या मथुरा माया काशी काञ्ची ह्यवन्तीका । पुरीद्वारावती चैव सप्तैता: मोक्षदायका: ।। इति ।"